Dit is het verhaal van Amélia en Duarte, dat begint als het al over is. Want, wat gebeurt er met al die herinneringen, gevoelens, dromen en gedeelde fluisteringen, nadat zij uit elkaar zijn gegaan? Deze film richt zich op de tijdsspanne gelegen tussen het moment dat de relatie werd verbroken en het tijdstip dat het leven zijn weg weer vervolgde. Voortgeblazen door wind vinden de herinneringen beschutting op een plek ver weg van de twee gebroken harten. Aan het slot van het verhaal vallen alle losse stukjes netjes op hun plaats.
De film is gemaakt in pixilation animatie –echte acteurs gedragen zich als stop-motion poppen; hun handelingen worden vervolgens beeldje-voor-beeldje vastgelegd – en heeft de Technicolor-kleurstelling van de jaren vijftig. Met deze aanpak verbeelden regisseurs Alice Guimarães en Mónica Santos niet alleen het surrealistisch karakter van de gedragingen van de hoofdpersonen, maar geven zij ook ironisch en kleurrijk commentaar op het einde van een liefde.

Esta es la historia de Amelia y Duarte, que comienza cuando ya todo ha acabado. ¿Qué hacer con todos los recuerdos y sentimientos que tras la tempestad no tienen dónde acudir? Esta es una película que revela lo que ocurre con esos destellos de tiempo una vez que la relación ha terminado y la rutina diaria continúa. Llevados por el viento, los recuerdos encuentran su refugio lejos de los corazones rotos. Todo en orden, como debe ser. El largometraje está realizado en pixelación y stop-motion y tiene una atmósfera Tecnicolor como de los años 50. Se retrata así, no solo el surrealismo de las acciones de los protagonistas, sino que además se proporciona una impresión cromática irónica sobre una película romántica.

This is a story about Amélia and Duarte that starts when it is all over. What will happen to all the memories, feelings, dreams and shattered whispers after their breakup? This movie follows those sparks of time after the relationship has ended and life eventually continues. Blown by the wind the memories find shelter far away from the broken hearts. In the end everything is sorted in a very orderly manner.
The film is made in pixilation and stop-motion and has a Technicolor feel of the 50s, portraying not only the surrealism of their actions, but also providing an ironic chromatic impression about the end of love.