Een man zit in zijn stamcafé. Hij rookt en hij observeert. Buiten, passeert de ene na de andere voorbijganger in een continue stroom. Lamlendige klanten komen en gaan, terwijl een televisie beelden produceert. De stad vernietigt zichzelf om zichzelf daarna te herbouwen. Onbetekenende gebeurtenissen stapelen zich op en ondertussen weeft de man zijn eigen rookgordijn. Hij geeft zich over aan zijn mijmeringen, voor een moment houden huid en glas op barrières te vormen. Het leven versmelt: buiten of binnen, een schimmig verleden of een nabije toekomst.

Un hombre cualquiera, sentado en un café cualquiera, fuma y observa. Afuera la gente pasa, los clientes entran y salen, un televisor arroja imágenes. El hombre teje su propia cortina de humo frente a los acontecimientos externos. Por un momento se deja llevar y se desvanece la frontera entre el vidrio y la piel, lo externo y lo interno, el pasado y un futuro inminente.

Um homem qualquer, sentado no café habitual, fuma e observa. Pessoas passam lá fora, clientes entram e saem, uma televisão verte imagens. O homem tece a sua cortina de fumo enquanto eventos insignificantes sucedem-se, deixa-se ir. Vidro e a pele deixam de ser fronteira e por momentos a vida confunde-se: lá fora ou cá dentro, num passado turvo ou num futuro iminente.

A man sitting in his regular cafe, smoking and observing. Outside, the usual busy passersby. Spiritless customers enter and leave. A television sheds images. The city destroys and builds itself. Petty events take place in layers while the man weaves his own smoke curtain. He lets himself go, and for a moment glass and skin cease to be a frontier, life blends: outside or inside, a shady past or an imminent future.